Informacje dla autorów

Czasopismo „Argument: Biannual Philosophical Journal” publikuje teksty w języku polskim, angielskim lub niemieckim w następujących działach:

  • Artykuły i rozprawy: standardowo do 40 tys. znaków ze spacjami (wliczając abstrakt, przypisy i bibliografię).
  • Artykuły polemiczne i przeglądowe, dyskusje, wywiady, przekłady, teksty dotyczące nauczania filozofii, pożegnania i wspomnienia, eseje „okiem filozOFFa”, sprawozdania: do 20 tys. znaków ze spacjami.
  • Komentarze, noty książkowe, krótkie sprawozdania itp.: do 4000 znaków ze spacjami.
  • Zapowiedzi i zaproszenia: do 1800 znaków ze spacjami.

Teksty przeznaczone do druku należy przesyłać do Redakcji w postaci elektronicznej (MS Word) na adres:  argument.journal@gmail.com

Wraz z artykułem prosimy o nadesłanie oświadczenia autorskiego opatrzonego własnoręcznym podpisem.

Czasopismo nie pobiera od autora żadnych opłat za publikację artykułu.

Szczegółowe procedury etyczne i recenzyjne stosowane przez Redakcję podane są w zakładce ZASADY ETYCZNE.

Standardy redakcyjne. Autorów tekstów w języku polskim prosimy o stosowanie się do poniższych reguł. Do publikacji przyjmowane są także artykuły anglojęzyczne, które powinny być przygotowane zgodnie z formalnymi zasadami określonymi w odrębnej anglojęzycznej zakładce naszej strony internetowej: notes to contributors):

  • Na końcu tekstu należy umieścić uporządkowaną alfabetycznie bibliografię zawierającą wszystkie wykorzystane w artykule tytuły dzieł źródłowych i opracowań. Prosimy zredagować ją według poniższych zasad.
  • Na początku artykułu należy umieścić krótkie streszczenie w języku angielskim (200–250 słów) oraz w języku polskim, a także wyszczególnić kilka słów kluczowych.
    • Streszczenie powinno odzwierciedlać strukturę artykułu, tzn. wskazywać na analizowany problem, określać zakres badanego materiału i stosowane metody oraz zawierać ogólną tezę lub wniosek autora.
    • Słowa kluczowe nie mogą być powtórzeniem terminów użytych w tytule artykułu.
  • Należy także dołączyć notę informacyjną o autorze (stopień naukowy, miejsce pracy lub obecną afiliację, ewentualnie zajmowane stanowisko, specjalność bądź zakres zainteresowań naukowych, tytuły wybranych publikacji, adres E-mail).
  • Prosimy także autorów o podanie adresu pocztowego do korespondencji.
  • Teksty należy przygotowywać w programie MS-Word i zapisać czcionką Times New Roman; wielkość czcionki 12 punktów dla tekstu głównego oraz 10 punktów dla przypisów dolnych, interlinia 1,5 wiersza w tekście głównym oraz 1,0 w przypisach oraz w dłuższych cytatach (ponad 40 słów). Wszystkie marginesy – 2,5 cm. Należy zastosować wyrównanie pełne tekstu głównego i przypisów – do lewej i do prawej.
  • Osoby (autorzy, redaktorzy, twórcy itp.) należy wymieniać w tekście z pełnym imieniem i nazwiskiem, natomiast w przypisach i bibliografii podać tylko inicjał imienia.
  • Cytowane w tekście i przypisach fragmenty innych prac, dokumentów bądź edycji źródłowych oddajemy czcionką prostą, biorąc całość w cudzysłów („ ”). Tekst cytowany w cytacie należy ująć w tzw. żabki (« »). Jeśli długość cytowanego fragmentu przekracza dwa wersy, należy wydzielić go w osobnym bloku i zapisać (bez kursywy i cudzysłowu) mniejszą czcionką (10 pkt.).
  • W tekście i w bibliografii tytuły książek, czasopism i gazet zapisujemy kursywą.
  • Wymienione w Bibliografii tytuły rozdziałów zamieszczonych w książkach lub artykułów opublikowanych w czasopismach zapisujemy bez wyróżnienia (tj. bez kursywy i cudzysłowu).
  • Zwroty i terminy w języku obcym, np. angielskie, łacińskie, greckie, sanskryckie, chińskie, francuskie itp. należy zapisać kursywą.
  • Zwroty lub słowa, które chcemy w tekście wyróżnić zapisujemy prostą  r o z s t r z e l o n ą  czcionką.
  • Tytuły rozdziałów zapisujemy WIELKIMI LITERAMI, a śródtytuły wyróżniamy drukiem rozstrzelonym.
  • Stosujemy przypis dolny wyłącznie wtedy, gdy autor zawiera w nim szersze omówienie lub komentarz.
  • Przypisy powinny mieć numerację ciągłą w obrębie całego artykułu.
  • Odnośniki bibliograficzne umieszczamy w nawiasie w formie skróconej, wtapiając je w tekst artykułu lub w komentarz umieszczony w przypisie, np. (Searle, 2010: 85–87); (Smith & Black, 1997: 25); (por. Davis & Whalen, 2001; Davidson et al., 1999: 29–30).
  • Tytuły częściej cytowanych edycji tekstów źródłowych, ewentualnie czasopism i wydawnictw zbiorowych, a także nazwy instytucji, takich jak archiwa czy biblioteki, po raz pierwszy piszemy w pełnym brzmieniu, podając w nawiasie stosowany dalej skrót („dalej cyt. …”), np.: „Archiwum Państwowe w Krakowie (dalej cyt. APK)”. Skrót należy uwzględnić w wykazie bibliograficznym na końcu tekstu.
  • Alfabetyczną listę wszystkich artykułów, rodziałów, książek, stron internetowych i pozostałych materiałów, do których autor/ka odwołuje się w swoim tekście należy zamieścić na końcu pliku.

Zasady redagowania BIBLIOGRAFII zamieszczanej pod tekstem i zawierającej wyłącznie pozycje, do których Autor/kaodnosi się w swoim tekście:

Monografia (autorska/współautorska):

  • Kołakowski, L. (1994). Obecność mitu. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
  • Ryle, G. (1949). The concept of mind. London: Hutchinson.
  • Goetz, S. i Tallaferro, C. (2011). A brief history of the soul. Oxford: Wiley-Blackwell.

Przekład:

  • Macphail, E. A. (2002). Ewolucja świadomości. (Przeł. R. Bartołd). Poznań: Rebis.
  • Arystoteles (1956). Etyka nikomachejska. (Przeł. D. Gromska). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Rousseau, J. J. (1956). Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nierówności między ludźmi. W: J. J. Rousseau, Trzy rozprawy z filozofii społecznej. (Przeł. H. Elzenberg) (s. 111–277). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Yogasūtra (1989). W: The Yoga-Sūtra of Patañjali. A new translation and commentary. (Przeł. G. Feuerstein). Rochester: Inner Traditions International.

Tom zbiorowy pod redakcją:

  • Szymańska, B. (Red.). (2001). Filozofia Wschodu. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  • Wolf, L. M. i Katz R. (Red.). (1968). Philosophy and science. New York: Guilford Press.

Artykuł w publikacji zbiorowej:

  • Albert, H. (1992). Mit totalnego rozumu. (Przeł. M. Łukasiewicz). W: E. Mokrzycki (Red.). Racjonalność i styl myślenia (s. 23-77). Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
  • Swinburne, R. (1980). Properties, causation, and projectibility: Reply to Shoemaker. W: L. J. Cohen i M. Hesse (Red.). Applications of inductive logic (s. 313–320). Oxford: Clarendon Press.
  • Snowdon, P. (1991). Personal identity and brain transplants. W: D. Cockburn (Red.). Human beings [Supplement to Philosophy, 29]. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Schmitz, H. (2004). The ‘new phenomenology’. W: A. T. Tymieniecka (Red.). Phenomenology world-wide (= Analecta Husserliana, 47), 491–494.

Artykuł w publikacji wielotomowej lub wielokrotnie wznawianej:

  • Wiener, P. (Red.). (1973). Dictionary of the history of ideas (T. 1–4). New York: Charles Scribner’s Sons.
  • Posner, R. (1987). Romance languages.  W: The encyclopedia Britannica: macropedia (wyd. 15).

Artykuł lub recenzja w czasopiśmie naukowym (z doi lub bez, dostępnym w wersji drukowanej lub internetowej):

  • Elżanowski, A. (2013). Moral progress. Argument: Biannual Philosophical Journal, 3(1), 13–25. Dostęp: http://argumentwp.vipserv.org/wp-content/uploads/2013/pdfv3n1/argument_v3n1_Elzanowski.pdf (20.04.2015).
  • Harris, S. (2011). Does anātman rationally entail altruism? On Bodhicaryāvatāra. Journal of Buddhist Ethics, 18, 93–123. Dostęp: http://blogs.dickinson.edu/buddhistethics/files/2011/02/Harris_AnatmanAltruism1.pdf (15.11.2014).
  • Nosal, Cz. (2010). Umysł poczwórnie ograniczony. Bariery i kompensacje w poznawaniu. Studia z Kognitywistyki i Filozofii Umysłu, 4(1), 5–25.
  • Haack, S. (1976). The justification of deduction. Mind, 85, 112–119. doi: 10.1093/mind/XCI.362.216
  • Patton, L. L. (2011). Traces of Śaunaka: A literary assessment. Journal of the American Academy of Religion, 79(1), 113–135. doi: 10.1093/jaarel/lfq062
  • Cook, T. I. (1951). [Review of H. Arendt (1951). The origins of totalitarianism. New York: Schocken Books]. Political Science Quarterly, 66(2), 290–293.
  • Hanuszkiewicz, W. (2011). [Recenzja: Czesław Głombik (2011), Husserl und die Polen. Frühgeschichte einer Rezeption. Aus dem Polnischen übersetzt von Christoph Schattes. Würzburg: Königsausen & Neumann]. Argument: Biannual Philosophical Journal, 1(2), 390–392.

Artykuł w czasopiśmie popularnym lub gazecie:

  • Poniewozik, J. (2000, 20 października). TV makes a too-close call.  Time, 156(21), 70–71.
  • Krugman, A. (2007, 21 maja). Fear of eating. Times, s. A1.

Ilustracja z oficjalnej strony internetowej:

  • Goya, F. (1800). The family of Charles IV. Museo National del Prado. Dostęp: http://www.metmuseum.org/toah/hd/goya/hd_goya.htm (18.02.2015).

Jak przygotować kopię do anonimowej recenzji

Oprócz artykułu zawierającego wszystkie ważne informacje, Autor/ka proszony/a jest o przesłanie na adres Redakcji manuskryptu w wersji anonimowej (oba pliki powinny być zapisane w formacie WORD).
Poza oczywistym warunkiem polegającym na usunięciu nazwiska i afiliacji Autora/ki, przygotowanie anonimowej wersji artykułu wymaga również uwzględnienia następujących zaleceń:

  • użycie trzeciej osoby w przypadku odwoływania się do wcześniejszych publikacji własnych; np. zwrot w rodzaju „Jak wcześniej wykazałem (Nowak, 2012: 246)…” należy zastąpić sformułowaniem „Jak zostało już wcześniej wykazane (Anonim, 2012: 246)”
  • usunięcie informacji wskazujących jednoznacznie na afiliację autora
  • zachowanie wyłącznie istotnych autocytatów czy autoodniesień, które ściśle wiążą się w tematyką złożonego do Redakcji artykułu
  • cytowanie własnych publikacji w formie anonimowej, tj. (Anonim, 2012: 67–72)
  • zaślepienie własnych publikacji w wykazie Bibliografii zamieszczonym pod artykułem, np.: “Anonim (2012). Szczegóły pominięte ze względu na zachowanie zasady anonimowej recenzji (double-blind review)”
  • usunięcie informacji dotyczących źródeł finansowania (np. nazwa grantu, fundacji itp.)
  • pominięcie podziękowań (acknowledgements)

RECENZJA_WZÓR